Willy & Penn

door Lisette Nijboer
English version below

Kasten zijn vreselijke plekken om in te zitten. Ze zijn erg nuttig voor sokken, kerst­ver­sie­ring­en en je oude fotoboeken, maar het zijn vreselijke plekken voor mensen om in te zitten. Het zijn kleine, beperkende en donkere ruimtes waarin echte groei niet mogelijk is. Dit is de reden dat veel mensen er voor kiezen om uit hun kast(en) te komen zodra dit veilig voelt.

De bekendste kast in hedendaags Europa is die van seksualiteit. Homo’s, biseksuelen en andere niet-heteroseksuele mensen worden tegen hun zin in een kast gezet en krijgen een waar vragenvuur over zich heen zodra ze besluiten dat het voor hen de juiste tijd is om hier uit te komen. De laatste tijd (sinds ik meer betrokken ben in het Quakerdom) heb ik het gevoel dat er een hele nieuwe kast om mij heen zit, waar ik me nog niet eerder van bewust was. Tijd om hier uit te komen!

Ik ben over het algemeen geen liefhebber van ‘uit de kast komen’, maar dat is een onderwerp voor een andere keer. In dit stuk wil ik het hebben over het voortdurende proces van uit de religie-kast komen. Hopelijk wordt het een behulpzaam stuk voor andere (nieuwe) Vrienden of anderen die het gevoel hebben dat ze uit hun kast moeten komen.

Mijn religieuze achtergrond

Ik ben geboren in juli 1992 en ben in november van dat jaar gedoopt. Ik bezocht acht jaar lang een katholieke basisschool. Voor het avondeten zeiden we het Onze Vader, tijdens de vastentijd aten we geen snoep en we gingen nu en dan naar de kerk. Al deze re­li­gi­euze aspecten zijn echter langzaam uit mijn leven verdwenen toen ik opgroeide. Ik zat op een openbare middelbare school, thuis stopten we met bidden en de binnenkant van kerken zag ik alleen nog maar als toerist. Niets daarvan heeft me ooit dwars gezeten.

Sinds vijf jaar ben ik student. Hoewel mijn universiteit katholieke wortels heeft (en zelfs naar een heilige is vernoemd) zijn de meeste studenten niet religieus. Religie heeft een slechte reputatie, omdat het vaak wordt gezien als het tegen­over­gestelde van weten­schap. Aangezien het bestaan van een god niet kan worden bewezen of gefalsifieerd, wordt religie vaak gezien als een onweten­schappelijk onderwerp – en hebben wij weten­schapers niet wat belangrijkers om ons mee bezig te houden? Iedereen lijkt te weten van de conflicten die Galileo Galilei had met de katholieke kerk, maar weinig mensen weten dat Galilei zelf een katholieke man was. (Een paar andere voorbeelden van christelijke en islamitische wetenschappers zijn Averroes, Francis Bacon, Isaac Newton, Louis Pasteur en Abdus Salam.) Religie wordt gezien als achterhaald; niet iets wat de wereld gaat verbeteren. Veel mensen in mijn dagelijks leven geloven dit, en hierdoor voelt het soms als ‘uit de kast komen’ als ik het heb over Quaker-zijn. Aangezien een seculier atheïst de standaard optie schijnt te zijn, is alles wat anders is een afwijking van de norm.

Mijn ervaring

Ik maak nooit een groot gebeuren van uit kasten komen. Ik heb niks te verbergen of om me voor te schamen, maar ik ben ook nergens bijzonder trots op. Ik ben eigenlijk vooral heel blij dat ik deze fijne, inclusieve gemeenschap gevonden heb die een groot deel van mijn waarden deelt. Mijn huis­genoten en vrienden van bijvoorbeeld de universiteit stellen vaak vragen over mijn geloof, religie of het Quakerdom. Ik geef altijd zo goed mogelijk antwoord en ontdekte dat de meeste mensen een stuk minder aanvallend zijn en meer open staan voor discussie als er een echt persoon tegenover ze zit, in plaats van het vage concept ‘religie’. Het blijkt dat mensen over het algemeen heel prettig reageren en een andere kijk hebben op religieuze mensen dan ze hebben op religie in het algemeen. Mijn ervaring is dat veel jongeren een behoefte voelen aan iets groters dan zijzelf. Sommigen geloven wel in ‘iets’ maar beschouwen zichzelf niet als spiritueel of religieus (zie ietsisme). Als je deze gevoelens en de oprechte interesse van mensen in het leven van andere mensen meetelt, is uit de kast komen voor mij vaker een informatief en gezellig gesprek dan een vervelend overgangs­ritueel.

Een paar tips

Natuurlijk ben jij niet net als ik. Ik heb jouw leven niet en ik ken jouw familie en vrienden niet. Ondanks dat kan ik een paar algemene opmerkingen maken waarvan ik denk dat ze van toepassingen zijn op de meeste nieuwe Vrienden. Dus als jij het gevoel hebt dat je uit een kast moet of wil komen, heb ik hier wat tips voor je:

• Je bent niemand een verklaring schuldig, dus neem de tijd die je nodig hebt.
• Het helpt als je wat informatie bij de hand hebt voor mensen, die ze kunnen lezen als ze meer willen weten. Misschien heb je een boek liggen dat ze kunnen lenen of ze kunnen gebruik maken van verschillende internetbronnen.
• Mijn beste advies voor iedereen die uit een kast komt is: sta open voor een gesprek (als je je hier gemakkelijk bij voelt) en leg uit aan je vrienden waarom je deel uitmaakt van deze gemeenschap. Blijf ontvankelijk voor andere meningen en probeer je niet aangevallen te voelen door kritische vragen.

Mensen zijn misschien begripvoller dan je ze inschat en voor je het weet heb je een prachtig en diepgaand gesprek over het onderwerp. Dit is mij al meerdere keren overkomen!

Lisette is een Nederlandse jonge Vriend. Ze werd een aantal jaar geleden tot het Quakerdom geintroduceerd, en heeft de gemeenschap sindsdien in haar hart gesloten.

---

Closets are terrible places to be in. They are very useful for socks, Christmas decorations and your old photo albums but closets are awful places for people to be in. They are small, confining and dark spaces in which no real growth is possible. This is the reason many people choose to come out of their respective closets as soon as they feel safe to do so.

The best known closet in Europe in this day and age is the Closet of Sexuality. Gay, bisexual and other non-heterosexual people are involuntarily put in a closet and get a ton of questions once they decide it is the right time for them to come out. Lately (that is: since becoming more invested in Quakerism) I have felt a whole new closet around me, of which I was never aware before. Time to come out!

I’m not a big fan of coming out in general, but that’s a topic for some other time. In this piece I would like to talk a bit about my continuing coming out of the Closet of Religion. Hopefully this will be a helpful read for other (new) Friends or anyone else feeling a need to come out of theirs.

My religious background

I was born in July of 1992 and baptised in November that same year. My parents enrolled me in a catholic primary school, which I attended for eight years. We recited the Our Father before dinner, gave up sweets for Lent and visited church every now and then. All these religious aspects of my life, however, seemed to slowly disappear as I grew older. I visited a secular secondary school, stopped praying at home and only saw the inside of churches when I was visiting them as a tourist. None of this ever bothered me.

I have been a student for the past five years. Although my university has catholic roots (and is even named after a Saint), most students are non-religious. Religion has a bad reputation, for it is often seen as the opposite of science. Since the existence of a god can neither be proven nor falsified, religion is often deemed a wholly unscientific topic and don’t we scientists have better things to worry about? Everyone seems to know how Galileo Galilei had huge conflicts with the catholic church, but very few people have any idea of Galilei himself being a catholic man. (Other fine examples of Christian and Muslim scientists are Averroes, Francis Bacon, Isaac Newton, Louis Pasteur and Abdus Salam.) Religion is often seen as backward; not here to change the world for the better. Many people in my daily life have this belief, and because of this it sometimes feels like having to ‘come out’ when telling someone about being a Quaker. Being a secular atheist is the default option and anything else is considered a deviation.

My experience

I never make a big point of this coming out. I have nothing to hide or to be ashamed of but it is not something I am proud of either. I’m just really happy to have found this great, inclusive community which shares many of my values. My housemates and friends from uni will often ask questions about belief, religion or Quakerism. I answer them to the best of my ability and have found that most people will be a lot less offensive and more open to discussion when an actual person is sitting across from them instead of the vague concept of ‘religion’. Turns out, people are usually really cool about it and have a different view on religious persons than they have on religion in general. My experience is that a lot young people do feel a need to be part of something bigger. Some believe in ‘something’ although not considering themselves spiritual or religious (see ietsism). Taking into account these sentiments and the genuine interest people express in the lives of other people, a coming out is (for me) usually more of an informative and fun chat than it is a uncomfortable rite of passage.

Some tips

Of course, you are not me. I have not lived your life and I don’t know your relatives and friends. Nevertheless, I can make some general statements that I think apply to most new Friends. So if you feel like you need or want to come out of your closet, here are some tips:

• You don’t owe an explanation to anyone but yourself, so proceed at your own pace.
• It might be helpful to have some information ready for people to read if they want to know more. You might have a book they could borrow or they could read up on Quakerism through various online sources.
• My best advice to all of you ‘coming out’ would be to be open to conversation (if and when you feel up to it!) and explain to your friends why you are a part of this community. Maintain an open mind and try to not feel attacked by offensive or critical questions.

People might be more understanding than you give them credit for and you may end up having beautiful and heartfelt conversations on the topic. This is what happened to me multiple times!

Lisette is a Dutch young Friend from the Netherlands. She was introduced to Quakerism some years ago and has slowly adopted the community.