Willy & Penn

Door Lisette Nijboer
English follows Dutch

Eén van de dingen die ik heel snel heb geleerd over Quakers, is dat ze gek (om niet te zeggen: compleet verzot) zijn op de wereld en duurzaamheid. Denk je dat ik overdrijf? Zie hier de trouwstoet via openbaar vervoer.

Het verbaast me dan ook elke keer weer als ik hoor van mensen dat ze geen fiets hebben, wel een fiets hebben maar nauwelijks fietsen of dat ze afstanden van minder dan 5 kilometer met de auto afleggen. Los van de vraag waarom, vormt zich in mijn hoofd vooral een grote HOE?! als ik iemand spreek die niet fietst.*

Ik geef het gelijk toe: ik woon in een land zonder bergen, ik leerde mezelf uit pure koppigheid zonder zijwieltjes fietsen —nog voor ik mijn naam kon schrijven— en ik heb geen geld voor een auto. Fietsen is voor mij de standaard-optie zoals dat voor maar weinig mensen is. Ik snap dat ik wellicht de uitzondering ben in plaats van de regel. Toch wil ik jullie graag uitdagen, voor zover je nog geen overtuigd fietser bent, om achterop te springen en mee te rijden. Probeer het eens. Live adventurously.

Ik daag je uit

• om een week lang alle afstanden korter dan 10 kilometer te fietsen.
• bij te houden hoe vaak het regent terwijl je onderweg bent en vooral hoe vaak het wél heerlijk weer is om te fietsen.
• uit te rekenen hoe veel je kan besparen op sportschool-abonnementen als je de fiets pakt voor je dagelijkse ritjes (naar de sportschool?).

  

• de hoogste heuvel in je wijk op te zoeken en er zo hard mogelijk af te racen. Bonuspunten als je je voeten van de pedalen afhaalt. Die wind op je gezicht? Zo voelt vrijheid.
• de stappenteller in je telefoon of horloge een poepje te laten ruiken. Jij kan het echt wel! (Valsspelen is relatief: natuurlijk telt het als stappen zetten als je benen bewegen tijdens het fietsen.)
• ergens heen te fietsen waar je niet mag of kan komen in grote voertuigen. Een picknick in het park? Je met eten gevulde fietstassen en jij zijn er klaar voor!
• heel hard mee te zingen met je favoriete liedje. Al die wandelaars die je aanstaren, zie jij niet eens, zo hard raas je ze voorbij op het ritme van superheldenmuziek. Of je eigen lievelings, natuurlijk.

Hopelijk laten jullie je deze zomer inspireren om als een kind zo vrij door de stad te scheuren en als eerste overal te zijn. En laat me vooral weten als je één van bovenstaande punten (voor het eerst?) hebt geprobeerd! Ik ben benieuwd naar je ervaring.

*Ik ga hier uit van mensen die wel kunnen fietsen, en bijvoorbeeld geen lichamelijke beperking hebben waardoor dit niet mogelijk is.

One of the things I learned really quickly about Quakers, is that they love (not to say: are completely crazy about) the world and sustainability. Do you think I’m exaggerating? Click here for a wedding procession on public transport.

I’m surprised time and time again when I hear from someone that they don’t have a bicycle, have a bicycle but hardly bike or that they use their car to travel distances under 5 kilometres. Aside from the question of why, first and foremost a big HOW?! forms in my head whenever I talk to a non-cycling person.*

I’ll be the first to admit: I live in a country without any mountains, out of pure stubbornness I taught myself to cycle without training wheels —even before I could write my name— and I haven’t got money for a car. Cycling is the default option for me like it is for very few people. I do get that I may be an exception rather than the rule. Still I want to challenge you, insofar as you’re not a convinced cyclist yet, to hop on on my back-seat and to ride along. Give it a try. Live adventurously.

I challenge you to

• for a week, cycle all trips that are under 10 kilometers.
• keep track of how often it rains while you’re on the road, and especially how often the weather is great for a bike trip.
• calculate how much money you could save on gym-memberships if you’d take your bike for everyday trips (to the gym?).
• find the biggest hill in your neighbourhood and race down it as fast as you can. Bonus points if you lift your feet of the pedals. That wind on your face? That’s what freedom feels like!
• show the pedometer on your phone or watch what you’re made of. Sure you can do it! (Cheating is relative: of course they count as steps when your legs are moving as you ride your bike.)
• go somewhere that is inaccesible to bigger vehicles. A picnic in the middle of the park? Your food filled bicycle bags and you are ready!
• sing along really loudly to your favourite song. All those pedestrians that might be staring… you don’t even see them, that’s how fast you’re going to the rhythm of super hero music. Or your own personal favourite, of course.

I hope that during this summer, you will let yourself be inspired to race through town as free as a child, and show up first everywhere. And do let met know if you’ve (for the first time?) tried your luck at one of the points above! I’m curious about your experience.

* I am speaking of people who can ride a bike and don’t have, for example, physical disabilities that render cycling impossible.